„Dziura w niebie” Tadeusza Konwickiego
Pod koniec lat
pięćdziesiątych dwudziestego wieku
Tadeusz Konwicki opublikował powieść Dziura
w niebie. Utwór w sugestywny sposób przedstawia miłosne zmagania głównego
bohatera – Polka, który jest mieszkańcem wsi leżącej nieopodal Wilna. Uroku, a
niekiedy dramatycznego rysu prezentowanym przez narratora zdarzeniom, dodaje
inicjalny charakter przeżyć nastoletniego chłopca.
pięćdziesiątych dwudziestego wieku
Tadeusz Konwicki opublikował powieść Dziura
w niebie. Utwór w sugestywny sposób przedstawia miłosne zmagania głównego
bohatera – Polka, który jest mieszkańcem wsi leżącej nieopodal Wilna. Uroku, a
niekiedy dramatycznego rysu prezentowanym przez narratora zdarzeniom, dodaje
inicjalny charakter przeżyć nastoletniego chłopca.
Wydarzenia powieściowe,
osadzone w realistycznie zaprezentowanej przestrzeni społecznej i obyczajowej w
1938 roku, składają się na wartko opowiedzianą historię dojrzewania. Jest zatem
utwór Konwickiego lekturą dla młodzieży, jak i dla tych, którzy pragną powrócić
do czasów pierwszych młodzieńczych doświadczeń.
osadzone w realistycznie zaprezentowanej przestrzeni społecznej i obyczajowej w
1938 roku, składają się na wartko opowiedzianą historię dojrzewania. Jest zatem
utwór Konwickiego lekturą dla młodzieży, jak i dla tych, którzy pragną powrócić
do czasów pierwszych młodzieńczych doświadczeń.
W twórczości autora Dziury w niebie często pojawiają się
motywy dzieciństwa i młodości. Jest w tych obrazach obecna nostalgia, sporo
romantyzmu, a także ironii, która prozie Konwickiego nadaje charakterystycznej
lekkości.
motywy dzieciństwa i młodości. Jest w tych obrazach obecna nostalgia, sporo
romantyzmu, a także ironii, która prozie Konwickiego nadaje charakterystycznej
lekkości.